اولین قدم برای کمتر کردن وابستگی کودک به مادر بعد از دو سالگی، جدا کردن محل خواب کودک است. قدم بعدی این است که کودک وارد شبکه‌های اجتماعی کوچک مثل خانه بازی یا پارک شود…
کودک دو ساله ام به شدت به من وابسته است؛ چه کنم؟!
محمد باقر حسنوند روانشناس کودک، در خصوص راهکارهای کاهش وابستگی کودکان به والدین اظهار کرد: در دو سال اول که مادر فرزند خود را شیر می‌دهد بیشترین رابطه عاطفی بین مادر و فرزند برقرار می‌شود. در واقع از زمانی که جنین در رحم مادر شکل می‌گیرد رابطه عاطفی از طرف مادر برقرار می‌شود و با اولین تماس پوستی با نوزاد بیشتر می‌شود.
حسنوند گفت: در مورد کودکان این رابطه عاطفی از ۴ تا ۵ ماهگی شکل می‌گیرد. والدین باید بدانند در دو سال اول زندگی کودک، وابستگی کاملا طبیعی است و همانند این است که مادر و فرزند درون یک کپسول زندگی می‌کنند و در این رابطه معمولاً نقش پدران کمرنگ‌تر است. بعد از دو سالگی والدین باید وابستگی کودک را به تدریج، کم کنند.
این روانشناس بیان کرد: اولین قدم برای کم کردن وابستگی بچه‌ها بعد از دو سالگی، جدا کردن محل خواب کودک است. در یک سال اول، چون نگرانی از مرگ ناگهانی نوزاد وجود دارد، توصیه ما این است که کودک در اتاق پدر و مادر یا در معرض دید آنها بخوابد، اما بعد از دو سالگی به‌تدریج باید اتاق کودک جدا شود.
وی افزود:
بعد از اینکه محل خواب کودک جدا شد، قدم بعدی این است که کودک وارد شبکه‌های اجتماعی کوچک شود. یعنی قبل از اینکه بچه به مهد برود، برای اینکه سطح وابستگی کودک کمتر شود، والدین می‌توانند کودک خود را به پارک یا خانه بازی ببرند. به این ترتیب در عین حال که مادر حضور دارد، کودک ارتباط با همسالانش را شروع می‌کند.
حسنوند اظهار داشت: از همان سال‌های ابتدایی بعد از دو سالگی، هرچه پدر‌ها رابطه عمیق‌تری با کودک برقرار کنند، وابستگی کودک کمتر می‌شود. توصیه ما این است که پدر تنهایی بچه را به پارک ببرد، با او تنهایی و بدون حضور مادر بازی کند، او را به حمام ببرد و حتی می‌تواند در پوشک گرفتن بچه کمک کند. حضور پررنگ پدر باعث می‌شود، بچه سریع‌تر و راحت‌تر از مادر جدا شود و در محیط‌های اجتماعی مانند مهدکودک راحت‌تر بماند.
این روانشناس گفت: بزرگ‌ترین ظلم والدین به بچه‌ها این است که آنها را وابسته کنند، اساساً فرهنگ مردم شرق، فرهنگ وابستگی است که همراه با غصه خوردن، اضطراب، حسرت و ترس از دست دادن عزیزان است. افرادی که به پدر و مادر خود وابسته هستند نگرانی بیمارگونه در مورد سلامت و از دست دادن آنها دارند و همیشه مضطرب هستند.
حسنوند تصریح کرد: کودکان وابسته در مهدکودک نیز به مربی خود می‌چسبند و در مدرسه به یکی از معلم‌هایشان که مهربان‌تر است وابسته می‌شوند؛ بنابراین وابستگی از همان کودکی و به دلیل رفتار والدین شکل می‌گیرد و در بزرگسالی تبعات خوبی ندارد.
وی اشاره کرد: برای کاهش وابستگی کودکان از راهکار‌هایی که گفته می‌شود استفاده کنید، کودکی که توانایی حرف زدن دارد از او بپرسید چرا هنگامی که از شما دور می‌شود احساس اضطراب و عصبانیت می‌کند، کودک را در کلاس‌های مختلف شرکت دهید تا وابستگی کودک کمتر شود، والدین، کودک را کمتر نزد غریبه‌ها بگذارند و برایش توضیح دهند که طی ساعاتی از روز مجبورند تنهایش بگذارند.
این روانشناس افزود: روحیه استقلال طلبی را در کودکان پرورش دهید، بازی‌های انفرادی مادر با کودک مثل قایم باشک، در کاهش وابستگی کودک موثر است و جدا کردن اتاق کودک در ابتدای تولد یکی از راهکارهای اصلی برای کاهش ترس، اضطراب و وابستگی کودک است.
منبع خبر : yjc
