ابتلا مادر به آبله مرغان در دوران بارداري، در جنین سبب تولد نوزاد بسیار نارس می شود ودر نوزاد تازه به دنیا آمده کشنده است. اگر کودك بعد از تولد مبتلا شود به ندرت عارضه جدي دارد. اگر ۵ روز (یا کمتر) قبل از زایمان و یا ۲ روز بعد از زایمان مبتلا به آبله مرغان شده باشید بعضی از پزشکان توصیه به جداکردن مادر و نوزاد میکنند. اما بیماري بیش از نیمی از نوزادان خفیف است.
اگر مادر و پزشک توافق به جدایی کنند و پستان مادر ضایعه اي نداشته باشد مادر باید شیرش را بدوشد و شخص دیگري آن را به نوزاد بدهد. به نوزاد نیز باید ایمونوگلوبولین تزریق نمایند. وقتی ضایعات خشک شده اند و بعد از ۷۲ ساعت ضایعه جدیدي ظاهر نشده شیردهی بطور مستقیم از پستان می تواند ادامه یابد.
اگر شما یک ماه بعد از تولد نوزاد، دچار بیماري شده باشید نیازي به قطع تغذیه باشیرمادر نیست به ویژه اگر ایمونوگلوبولین هم به شیرخوار تزریق شده باشد. همچنین شیرخوار نباید تا زمانی که ضایعات پوستی واریسلا خشک نشده اند ، در تماس مستقیم با آن ها باشد.
در چه مواردی نباید مادر به نوزاد شیر دهد؟
بهترین شیر برای نوزاد تازه متولد شده شیر مادر است. سازمان جهانی بهداشت، توصیه می کند شیرخواران حداقل ۴ ماه و ترجیحاً ۶ ماه اول زندگی فقط با شیر مادر تغذیه شوند.فال روزانه
در موارد زیر شیرمادر نقش محافظت برای شیرخوار ایفا می کند:
۱- اسهال ۲- عفونت گوش میانی ۳- عفونت ادراری ۴- عفونت خون ۵- بوتولیسم شیرخوارگی ۶- انتروکولیت نکروزان (بیماری که عمدتاً در شیرخواران نارس دیده می شود و علایم آن اتساع شکم، ناتوانی در خوردن شیر و استفراغ شیر، وجود خون در مدفوع و بی حالی می باشد)
اما در عین حال در برخی موارد توصیه می شود مادر به نوازد خود شیر ندهد:
۱) ابتلای مادر به ایدز: در کشورهایی که جایگزین مطلوبی برای شیر مادر وجود دارد توصیه می شود مادر مبتلا به ایدز از شیر دادن به فرزند خود خودداری کند.
۲) ابتلای مادر به سل: حداقل دو هفته از زمان شروع درمان مادر مبتلا به سل باید بگذرد تا وی بتواند بدون دغدغه نوزادش را با شیر خود تغذیه کند.
۳) آبله مرغان: شیرخوار متولد شده از مادر مبتلا به آبله مرغان باید پادزهر این بیماری را در اولین فرصت دریافت کند. تماس شیرخوار با ضایعات پوستی آبله مرغان باعث ابتلای شیرخوار به آبله مرغان می شود.
۴) ویروس تب خال: در صورت وجود ضایعات پوستی ناشی از ویروس تب خال به ویژه روی سینه های مادر، شیر دادن ممنوع است.
۵) شیمی درمانی مادر منع مهمی برای شیردهی است.
۶) استفاده از پرتو داروها (به عنوان مثال برای انجام اسکن های هسته ای تیروئید، کلیه و …)؛ در این موارد طبق موارد نظر پزشک، شیر دادن تا دفع کامل پرتو دارو از بدن قطع می شود.
۷) ابتلای شیرخوار به بیماری های متابولیک: در برخی بیماری های نادر مثل گالاکتوزمی، تیروزینمی، فنیل کتونوری، بیماری ادرار شربت افرا و … شیر مادر و برخی مواد موجود در آن برای نوزاد، مثل سم بوده تغذیه کودک با شیر مادر باعث تشنج، بیماری کبدی و … می شود و شیرخوار باید در دوران شیرخوارگی از شیرخشک های رژیمی مخصوص استفاده کند و پس از این سن نیز رژیم های غذایی خاصی را مراعات نماید
۸) مادر دارای مشکلات عصبی- روانی جدی:به عنوان مثال مادر مبتلا به اختلالات هذیانی ممکن است فرزند خود را بکشد و الا بهتر است مراقبت از شیرخوار برعهده کس دیگری باشد.
نکات مهم :
نکته ۱: در صورت مبتلا بودن مادر به هپاتیت B به شیرخوار باید بعد از تولد واکسن و پادزهر هپاتیت B تزریق شود اما لزومی ندارد تغذیه با شیر مادر به تاخیر بیافتد. در مورد هپاتیت C شیردهی قدغن نیست.
نکته ۲: هر چند توصیه می شود مادران شیرده از مصرف سیگار خودداری نمایند اما در این موارد نیز نیازی به قطع شیر نیست. باید توجه داشت که حداقل بهتر است مادر در محیطی دور از فرزند خود سیگار بکشد تا حتی الامکان عوارض دود سیگار برای شیرخوار کاهش یابد.
نکته ۳: در گذشته، مصرف بسیاری از داروها از جمله داروهای اعصاب، منع شیردهی مادر محسوب می شد، اما در حال حاضر بررسی ها نشان داده اند که اغلب داروها آنقدر ناچیز در شیر مادر ترشح می شوند که نیازی به قطع شیر مادر نیست.
نکته ۴: برخی مادران معتقدند مصرف آنتی بیوتیک ها باعث کاهش شیر مادر می شود باور درست آن است که مصرف آنتی بیوتیک ها تاثیر در کاهش مقدار شیر ندارد اما این اعتقاد غلط مادر با فرایندهای روانی می تواند باعث کاهش شیر مادر شود. برخی داروها نظیر قرص های ترکیبی ضدبارداری(OCP)، بروموکریپتین و سایمتیدین شیر مادر را کم می کند و لذا نباید در دوران شیردهی مصرف شوند.
آبله مرغان، یک بیماری مسری است که به شکل خارش پوستی و ظهور دانه های قرمز رنگ ظاهر می شود. دانه های قرمز پوستی آبله مرغان مانند جوش و آبکی می باشند.این بیماری غالبا در بچه ها ظاهر می شود، اما در هر سنی می توان به این بیماری مبتلا شد.
اگر واکسن آبله مرغان را نزده باشید، احتمال مبتلا شدن به این بیماری بیشتر است.
آبله مرغان بیماری خطرناکی نیست، اما این بیماری برای زنان باردار، نوزادان، نوجوانان، بزرگسالان و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف می باشند، می تواند مشکلاتی را بوجود آورد.
بعد از این که بیماری آبله مرغان را گرفتید و بهبود یافتید، دوباره به آن مبتلا نمی شوید. اما ویروس این بیماری در بدن فرد بهبود یافته تا مدت ها زنده باقی می ماند. اگر این ویروس دوباره فعال شود، موجب بروز بیماری دردناکی به نام زونا خواهد شد.
اگر تا به حال آبله مرغان نگرفته اید، و یا واکسن آبله مرغان را نزده اید، و یا با فردی که آبله مرغان گرفته، تماس دارید، در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارید.
● راه های سرایت
آبله مرغان توسط ویروس “واریسلا زوستر” به وجود می آید. این ویروس به سرعت پخش می شود. این ویروس توسط عطسه کردن، سرفه کردن و یا بشقاب و لیوان مشترک داشتن انتقال می یابد. همین طور اگر مایع تاول آبکی را لمس کنید، آبله مرغان خواهید گرفت.
یک فردی که آبله مرغان دارد، ولی هنوز علائم بیماری را ندارد، به سرعت ویروس این بیماری را پخش خواهد کرد.
بیماری آبله مرغان ۲ تا ۳ روز قبل از ظهور دانه های پوستی تا بعد از این که همه تاول ها خشک شدند، قابل سرایت می باشد.
● نشانه ها
اولین نشانه این بیماری، تب و بعد از آن سردرد و گلودرد است. احساس کسالت، خستگی و میل نداشتن به غذا از علائم دیگر این بیماری می باشد. دانه های پوستی آبله مرغان، ۱ تا ۲ روز بعد از آن که علائم اولیه به وجود آمد، ظاهر می شوند. اما علائم در برخی مبتلایان، فقط دانه (بدون تب و دیگر نشانه ها) می باشد.
اگر با کسی که آبله مرغان داشته، در تماس بوده اید، معمولا ۱۴ تا ۱۶ روز طول می کشد تا علائم و نشانه های اولیه آبله مرغان در شما ظاهر شود. این دوره به نام دوره نهفتگی یا کمون است.
بعد از ظهور دانه های قرمز آبله مرغان، غالبا ۱ تا ۲ روز طول می کشد تا دانه ها در تمام بدن پخش گردند. معمولا ۵ تا ۷ روز طول می کشد تا هر دانه ها خشک شود و بیافتد.
هنگامی که دانه های پوستی خشک شد، می توانید به محل کار، مدرسه و غیره بروید.
شیرخوار متولد شده از مادر مبتلا به آبله مرغان باید پادزهر این بیماری را در اولین فرصت دریافت کند. تماس شیرخوار با ضایعات پوستی آبله مرغان باعث ابتلای شیرخوار به آبله مرغان می‌شود.