علت خود ارضایی بعد از ازدواج/ عوارض جسمی خود ارضایی

از بررسی حاصل مطالعات آمارگران بزرگ جهان به نتیجه می رسیم که بیش از ۹۰ درصد مردان و ۷۰ درصد زنان در مرحله ای از دوران زندگی خود خودارضایی می زنند . در کلینیک های راهنمایی اطفال ، طی مصاحبه هایی که با اولیای اطفال بعمل آمده ، معلوم شده است که بیش از ۷۵ درصد مادران ، کودکان خود را از خطرات خودارضایی آگاه کرده و آنان را تهدید نموده اند . و همین تهدیدهاست که بچه ها را به وحشت می اندازد و اثرات نامطلوب روانی در ایشان ایجاد می کند بنابراین روش برخورد با این موضوع از طرف والدین از مباحث اصلی بهداشت جنسی است .

شیوع نسبی خود ارضایی
آمارهای مختلف نشان می دهد که خودارضایی یکی از راه های عمده تخلیه جنسی در انسان است و تقریباً همگان در دوره ای از زندگانی خود خودارضایی می زنند . خودارضایی ( با انگیزه جنسی ) در پسران از حدود سن بلوغ آغاز می شود و تا ۲۱ سالگی یعنی تا پایان دوره بلوغ به تدریج زیادتر می شود و از آن پس بر حسب شرایط اجتماعی فرد و تماس او با افراد جنس مخالف تفاوت می کند ولی بهرحال ازدواج و تماس همیشگی با جنس مخالف دلیل آن نیست که شخص ، دیگر خودارضایی نزند …

چه بسیار مردان و زنانی که ، در مواقع مخصوصی ، برای کاهش تنش های جنسی اجباراً خودارضایی می زنند مثلاً در موارد :

حاملگی زن ، بستری بودن مرد ، نداشتن رابطه خوب عاطفی با همسر ، عدم اطلاع کافی و مهارت در ارضاء کردن همسر … یکباره رها کردن زن قبل از رسیدن به ارگاسم در رابطه جنسی ، عادت کردن سیستم عصبی به تکرار خودارضایی و هنگامی که یکی از دو زوج از نظر جنسی نیرومندتر و پاسخگوتر از دیگری ست .

(باید دانست مردان در مدت ۲ دقیقه دچار انزال می شوند در حالیکه زنان برای رسیدن به انزال و برانگیختگی جنسی حداقل نیاز به ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تحریک دارند) دفعات خودارضایی در مواقع مختلف متفاوت است . در نیمه دوم دوران بلوغ پسرها ، بطور متوسط ۱ تا ۴ بار در هفته خودارضایی می زنند و البته ارقام جوانان گاه ۹۰ درصد از راه های تخلیه جنسی را تشکیل می دهد .

در مورد میزان شیوع خودارضایی در دختران و زنان آمار چندان قاطعی در دست نیست و آن چه که مسلم است آن است که خودارضایی در دختران کمتر از پسران است و دفعات انجام آن نیز کمتر است . از نظر سنی ، شیوع آن در حدود سن ۱۵ سالگی ( یکی دو سال پس از وقوع نخستین قاعدگی ) است و به نظر نمی رسد که روز انجام آن با وقوع قاعدگی و تخمک گذاری وابسته باشد ( برخلاف بالغان ) . بطور کلی دختران در ماه یکی دو بار بیشتر خودارضایی نمی زنند ولی گاه به ارقامی چون ۱۰ تا ۲۰ بار در هفته برخورد می شود . آمارگران غربی، به وضوح اشاره کرده اند که دختران در مورد خودارضایی کمتر با ما سخن می گویند ، آنان از پاسخ گفتن و توضیح دادن در مورد معاشقه ها ، نزدیکی ، حتی تماس با حیوانات و غیره سرباز نمی زنند اما حاضر نیستند در مورد خودارضایی سخنی بگویند … به همین سبب است که رقم دقیقی در مورد میزان شیوع خودارضایی در دختران نمی توان اظهار کرد .

خود ارضایی زنان
خودارضایی تحت تأثیر مسائل فرهنگی ، دینی ، اجتماعی و فردی دچار نابسامانی هایی در این زمینه گردیده … این رفتار چون با تولید مثل منافات دارد ، در مکاتب مذهبی گوناگون ناپسند و گناه آمیز است ( در دین مبین اسلام حرام است ) ولی از این گذشته به علل دیگری نیز این رفتار را زیان آور دانسته اند … به گمان گروهی ، افرادی که بدون رسیدن به اوج لذت جنسی مدتی طولانی به حالت تحریک شده می مانند ، به پُرخونی اندام های آمیزشی درونی دچار می شوند و صرفنظر از آنکه نشانه های بیمارگونه ای چون درد کمر ( در خانم ها ) و بزرگی غده پروستات ( در مردان ) پیدا می شود ، در زندگی زناشویی گاهی از نظر رسیدن به اوج لذت جنسی دچار مشکل می گردند ( زیرا با خودارضایی شرطی شده اند و تنها در یک وضعیت خاصی که خود را تحریک می کنند به ارگاسم می رسند ) گاهی این فعالیت در مرد جنبه عادت پیدا می کند و اعتیاد به آن ، فرد را در شمار منحرفین جنسی قرار می دهد .
گروهی آنچنان به هنگام انجام این فعالیت ها در هیجان می مانند که به زخم معده و فشار خون بالا و امثال آن دچار می شوند ( اما این نظر مورد تأیید همگان نیست و گروهی این گونه نارحتی را به بیماری های روانی – جسمانی دیگر وابسته می دانند )

عوارض حاصل از روش نادرست خودارضایی :
فروکردن افزارهای گوناگون در مهبل ، ممکن است در دختران ، سبب پاره شدن میزراه گردد . گاه وارد شدن جسم خارجی در مثانه و ایجاد آماس یا خونروی در آن گردد ( چه بسا که عفونت نیز بر آن افزوده می شود ) یا پرده بکارت پاره شده و گرفتاری های اجتماعی و حقوقی به بار آورد .
اما یکی از عوارضی که همیشه مورد بحث بوده است ، مسئله پرخونی اندام های لگنی به سبب خودارضایی های ناکامل در دختران و پسران است .

گروهی از پسران ( و به میزان کمتری دختران ) به اشتباه تصور می کنند که با خودارضایی ، منی که آب حیات و مایه نیروی آدمی است از دست می رود و خوب است که پیش از رسیدن به اوج لذت جنسی و وقوع انزال ، از ادامه عمل خودداری شود و آب حیات هدر نگردد .

بیشتر کارشناسان معتقدند که در این مورد ، در اندام های ناحیه لگن پُرخونی ایجاد میشود و این پُرخونی ممکن است باعث بزرگ شدن پروستات و کیسه های منی در مرد و درد کمر در زنان شود .

نکته بسیار مهم از نظر بهداشتی این است که عوارض استمناء ، بیشتر به کشمکش های روانی آن مربوط می شود . مثلاً وقتی یک جوان استمناء را باعث کوری و دیوانگی و غیره بداند ، هر بار که به این کار مبادرت می کند خود را حقیر و گنهکار می داند و این احساس به صورت دائمی موجب اختلالاتی در طرز تفکر او خواهد شد . بنابراین آموزش بهداشت جنسی در این مقطع از طرف پزشکان و متخصصان مربوط حائز اهمیت است .

امروزه عقیده برآنست که یا خودارضایی از انواع طبیعی است که در این صورت نیازی به درمان ندارد و جوان پس از تماس یافتن با جنس مخالف آن را ترک می گوید ، و یا از انواع انحرافی و بیمارگونه است که درمان آن با درمان رفتارهای انحرافی دیگر تفاوت چندانی ندارد . اما گاه جوانی با علائم اضطرابی و ترس و احساس گناه و مانند آن به پزشک مراجعه می کند و از اینکه مجبور است برای کاهش تنش های جنسی خودارضایی بزند و از کوری و دیوانگی و فرجام های ناگوار دیگر آن بیمناک است ، گلایه می کند … در این حال پزشک موظف است که از بی زیان بودن این رفتار نوجوان را آگاه سازد و برای او روشن کند که این روش در شرایط فعلی تنها راه طبیعی کاهش تنش های جنسی است و مطابق قاعده ، اندام آمیزشی نوجوان را بیازماید تا اگر احیاناً نشانی از آماس پروستات ، کیسه های منی ، مجاری ادرار و کلاهک آلت او بیابد به درمان آن همت گمارد . در صورتیکه شکایت نوجوان تنها از زیادی دفعات خودارضایی در شبانه روز باشد و پزشک با بررسی های خود سبب این حالت را ، زیادی نیروی جنسی بیابد ، می توان از داروهای کاهنده تنش و میل جنسی استفاده کند .