خندیدن و گریه کردن، هر دو واکنش هایی غیراکتسابی است، یعنی ما آن ها را از دیگران نمی آموزیم.
هر دوی آن ها به ما کمک می کنند بتوانیم با اطرافیانمان بهتر ارتباط برقرار کنیم.
در هفته های اول تولد، چشمان نوزاد به خلاء نگاه می کند چون قدرت بینایی و سیستم عصبی او هنوز کامل نیست لبخند او نشانه ی احساسات و شادی اش نیست. خنده نوزاد از چند هفته بعد از تولد معنادار است و به جز برقراری ارتباط، بهترین راه حلی است که او آن را به کار می گیرد تا والدین را مجذوب خود کند.
در واقع لبخند نوزاد یک هفته ای متقارن نیست و به گوشه لب محدود شده و همراه آن چشمها و گونه ها حرکتی انجام نمی دهند و به عبارت دیگر ماهیچه ها هنوز برای خندیدن توانمند نیستند.
از شش هفتگي، وقتي به كارهاي كودك رسيدگي مي شود، او هم لبخند مي زند. اين خنده هاي واقعي با افزايش نگاه و بيان آواها، دو برابر مي شود. در واقع خنده هاي كودك به اين دليل واقعي گفته مي شود كه با «لبخندهاي فرشته گونه» كه نمايانگر انگيزش هاي دروني نوزاد و رفلکس غیر ارادی است و معمولازماني كه چشمانش بسته است ديده مي شود، فرق دارد.
گفته مي شود كه نيمي از بچه هايي كه به موقع دنيا آمده اند، بين يك تا دو ماهگي به محرك هاي اطراف با لبخند پاسخ مي دهند. لبخندها با ديدن، تماس بدني و احساس تنفس مادر بروز مي كند.
بینایی نوزاد در بدو تولد
نوزادان در بدو تولد اشکال را مبهم می ببینند زیرا بسیار نزدیک‌بین هستند.
بینایی بدون نقص بزرگسالان ۲۰/۲۰ است. و بینایی یک نوزاد تازه متولد شده ۴۰۰/۲۰ است. این باعث می‌شود که نوزادتان از فاصله خیلی نزدیک نزدیک چهره شما را موقع نگهداری از او ببیند.
هرچه بزرگ‌تر می‌شوند بینایی نوزاد رفته‌رفته بهتر می‌شود، به طوری که در ۳ ماهگی می‌توانند ، طرح کلی صورت‌ها را از دور کمی تشخیص دهند. صورت اشخاص از چیزهای موردعلاقه نوزادان برای دیدن است، بخصوص چهره کسانی که از او نگهداری می‌کنند مانند پدر و مادر یا حتی چهره خود نوزاد. آینه‌ای جلوی گهواره‌اش قرار دهید و ببینید که چگونه خود را در آینه نگاه می‌کند. ممکن است او را موقع زل زدن به یک تصویر روی دیوار یا پنجره هم مشاهده کنید.
دیدن رنگ‌ها نیز به رشد و پیشرفت بینایی در او مؤثر است و به همین دلیل اسباب‌بازی‌های رنگی به پیشرفت توانایی او برای تشخیص رنگ‌ها و شکل‌ها کمک می‌کند.
در دو تا سه ماهگی، هماهنگی چشم نوزادتان به اندازه کافی پیشرفت کرده است،که بتواند شیئی را از زاویه ۱۸۰ درجه با چشم دنبال کند. اگر وسیله رنگی را بالا گهواره تکان دهید متوجه می‌شوید که آن را با چشم دنبال می‌کند در این زمان نگاه کردن به حرکت چیزهای یکی دیگر از فعالیت‌های موردعلاقه او شده است و این شروع هماهنگی دست/چشم است.
نوزادتان از نگاه کردن به شما که در اطراف قدم می‌زنید، درحالی‌که در گهواره خود خوابیده است لذت می‌برد. جلو دید او را باز کنید و بگذارید، به هرچه که چشمش را می‌گیرد نگاه کند. یادتان باشد تمام دنیا برای نوزاد شما کلاس درس است و چیزهای زیادی برای دیدن وجود دارد.
در این سن نوزاد باید دستش را به طرف اسباب‌بازی که جلوی او می‌گیرید دراز کند و یا دستش را به آن بزند. در ابتدا ممکن است دست نوزاد به‌طور اتفاقی به جسمی که جلویش گرفته‌اید بخورد ولی در طول زمان با رشد بینایی، درک عمق و درک بیشتر نوزاد این کار ارادی‌تر می‌شود.
از ۶ تا ۸ ماهگی نوزاد شروع به غلت زدن و احتمالاً چهار دست‌وپا راه رفتن می‌کند. در این مرحله می‌توانید یک اسباب‌بازی را طوری جلو کودک قرار دهید که مجبور باشد برای رسیدن به آن غلت بزند و یا کمی از جای خود جلوتر بیاید. این کار به تقویت بینایی نوزاد کمک می‌کند.
بین ۸ تا ۱۲ ماهگی نوزاد شما ممکن است، چهار دست‌وپا حرکت کند و یا راه برود. سعی کنید به‌جای راه افتادن زودتر کودک خود را به حرکت چهار دست‌وپا تشویق کنید زیرا باعث ایجاد هماهنگی میان حرکات دست و چشم می‌شود. در این سنین به‌ویژه وقتی کودک روی مبل یا تخت و یا نزدیک پله است، باید بسیار مواظب وی بود زیرا دید کودک در این مرحله هنوز فاقد درک عمق کافی است و درنتیجه پستی‌وبلندی‌ها را به‌خوبی درک نمی‌کند. به‌عبارت‌دیگر کودک در این سن متوجه نیست که لبه تخت در جایی تمام می‌شود و زمین پایین‌تر از آن قرارگرفته است، بنابراین احتمال سقوط کودک از تخت و پله وجود دارد.
