اولین دلیل این ارتباط آن است كه نوزادانی كه به روش سزارین متولد می‌شوند در تماس با باكتری‌های بدن مادر در حین زایمان قرار نمی‌گیرند در حالی كه این باكتری‌ها برای تكامل و رشد سیستم ایمنی بدن ضروری هستند.
دلیل دوم اینكه چون در روش سزارین نوزادان كمتر در تماس با هورمون استرس و فشار سینه هستند در نتیجه پس از تولد بیشتر با مشكلات تنفسی مواجه می‌شوند؛ چرا كه این مكانیسم‌ها با خالی شدن ریه‌ها از مایع آمینونی در ارتباط هستند. این امر ممكن است در بلندمدت تاثیر منفی روی عملكرد ریه‌ها داشته باشد.
اما علت اینكه چرا در وضعیت سزارین اورژانس این خطر شدت پیدا می‌كند هنوز به راحتی با هیچ یك از این تئوری‌ها قابل توضیح دادن نیست.
این در حالی است كه متخصصان به تازگی دریافته‌اند؛ در زنان بارداری كه از داروهای استاتین برای كاهش میزان كلسترول خود استفاده می‌كنند احتمال نیاز به سزارین در هنگام وضع حمل به میزان قابل ملاحظه‌ای كاهش پیدا می‌كند.
مطالعات انجام شده در لیورپول نشان داده است كه افزایش میزان كلسترول در زنان چاق باردار توان منقبض شدن رحم را محدود می‌كند و این امر می‌تواند به دشوار شدن وضع حمل به صورت طبیعی و در نتیجه به سزارین منجر شود.
پژوهشگران هم چنین دریافتند كه از گروهی دیگر از زنان، تشكیل اسید لاكتیك در ماهیچه‌ها به همین شیوه عمل می‌كند و به این ترتیب روند زایمان به درستی پیش نخواهد رفت.
یكی از راه‌های پیشگیری برای این زنان آن است كه در ماه‌های آخر بارداری برای كاهش میزان كلسترول به آنها دارو استاتین داده شود.
احتمال نیاز به انجام سزارین‌های اورژانسی در زنان چاق باردار سه و نیم برابر بیشتر از زنان بارداری است كه وزن عادی دارند.
در حال حاضر در انگلیس در حدود چهار میلیون نفر مبتلا به ناراحتی‌های قلبی از داروی استاتین مصرف می‌كنند.
با وجود آنچه در بالا درباره خطر سزارین مطرح شد در گروهی از مطالعات قبلی نیز تاكید شد كه سزارین نمی‌تواند خطر زایمان زود هنگام را در بارداری‌های بعدی افزایش دهد. اما مهمترین عاملی كه می‌تواند احتمال نیاز به سزارین را افزایش دهد چاقی مادر است.
