رمز جوانی زیباترین زن جهان چیست؟/ شارلیز ترون

زندگینامه تمام چهره های معروف دنیا را که ورق بزنید، می بینید که تلاش، استعداد و انتخاب درست مسیر است که آنها را به جایگاه امروزشان رسانده است. از یک موسیقیدان ساده گرفته تا پر افتخارترین بازیگران در راه موفقیت و به دست آوردن محبوبیت و موقعیت های شان با مشکلات عجیب و غریبی روبه رو شده اند که حتی پول و شهرت هم کمکی به رفع آنها نکرده است. با این حال ممارست و شیوه برخورد آنها با بیماری، شکست های بزرگ زندگی و مشکلات روتین زندگی درس های خوبی با خود دارد که خواندن آنها خالی از لطف نیست.

شارلیز ترون: این راز جوانی من است

شاید مشاهده زیبایی و سلامت ظاهری چهره هاست که ما را به سمت استفاده از گران ترین لوازم آرایشی و انجام چندین و چند عمل جراحی سوق می دهد؛ کاری که بعضی از چهره ها با درآمد های میلیاردی سراغ آن نمی روند و زیبایی و سلامت شان را مدیون تغذیه و ورزش می دانند. شاید خیلی از بازیگران معروف پول زیادی بابت کیف و لباس های مارک دار یا جواهرات و عطرهای لوکس بدهند اما تنها راه حل برای حفظ زیبایی صورت و اندام شان را ورزش و خوردن میوه ها می دانند.

شارلیز ترون که بارها از سوی مجلات معروف مختلف به عنوان زیباترین زن جهان برگزیده شده است، در مصاحبه ای اعتراف کرد: «حتی نمی توانم تصور کنم که زیر چاقوی جراحی بروم ولی خب با این حال هنوز در ۴۰سالگی هستم؛ شاید وقتی بالای ۶۰سال داشته باشم، قضیه فرق کند» اما چرا نسخه خانم ترون را برای سلامت و جوانی به کار نبندیم؟ شارلیز ترون معتقد است هیچ کس با خوردن این چند میوه پیر نمی شود: محال است از این میوه ها بخورید و چین و چروک سراغ تان بیاید یا لک های ریز و درشت روی صورت تان جا خوش کند.

من معتقدم خوردن هندوانه معجزه می کند؛ این میوه آبدار و خوشمزه با منبع فراوان ویتامین A و C یک روشن کننده به تمام معناست یا انار که بهتر از هر سرم جوان کننده و لیفتینگ، پوست را شاداب و جوان نگه می دارد و به کمک رادیکال های آزاد ظهور خط وخطوط چهره را تا سال ها به تعویق می اندازد. دیگری قهوه است که از افتادن صورت و کدر شدن آن در اثر استرس های زندگی جلوگیری می کند و بهتر از هر زرهی از پوست تان در برابر ذرات خارجی و اشعه های مضر آفتاب محافظت می کند. از طرفی اگر می خواهید پوست تان ظاهر یکدست و سفتی به خود بگیرید تاثیر خوردن تخم مرغ، گردو، کلم پیچ و البته آووکادو را فراموش نکنید. تقریبا تمام سبزیجات و میوه ها همین خاصیت را دارند؛ پس با کمی تغییر در رژیم غذایی می توان همیشه، سالم، زیبا و جوان بود.

در کودکی به من سخت گذشت

حتما باور نمی کنید که برخی چهره ها با این همه شهرت و محبوبیتی که در سراسر دنیا دارند، احساس تنهایی کنند و به خاطر کمبود توجه و محبت روزها از خانه خارج نشوند. اختلال کم توجهی بیش فعالی با اصطلاح جهانی«ADHD» اختلال شایع حدود هشت میلیون کودک است که معمولا تا دوران جوانی همراه آنهاست. این مشکل در کودکی با جنب و جوش بیش از اندازه، انجام حرکت های ناگهانی، بی مسوولیتی در انجام کارها، بی دقتی و خرابکاری، بی توجهی به والدین و. . . همراه است اما در بزرگسالی با مشکلات مدیریت زمان، هدف، شغل و مشکلاتی در ارتباط برقرار کردن با دیگران و اعتماد به نفس بروز پیدا می کند تا جایی که ممکن است فرد را به سمت استفاده از مواد مخدر سوق دهد.

باورش سخت است اما در میان چهره های بسیار معروف دنیای بازیگری کسانی هستند که با این اختلال بزرگ شده اند و هنوز در چالش با آن به سر می برند. رایان گاسلینگ که همه او را به خاطر بازی های درخشان و احساسی در فیلم های مختلف می شناسند، یکی از مبتلایان به این اختلال است؛ اختلالی که اولین بار در چهار سالگی در او تشخیص داده شد و با شروع مهارت های مختلف درمانی هنوز هم نشانه هایی از آن در او هست. این بازیگر ۳۴ ساله با داشتن میلیون ها طرفدار از سرتاسر دنیا هنوز هم گاهی از کمبود توجه رنج می برد و به خاطر احساس تنهایی، بودن در خانه یا سفر به مقاصد دور را ترجیح می دهد.

رایان در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: « با این اختلال کودکی به من سخت گذشت چرا که از هر برخوردی آسیب می دیدم و برای بروز احساساتم سعی و تلاش زیادی می کردم. همه چیز را خراب می کردم و برای اینکه عصبانیتم را خالی کنم، دست به هر کاری می زدم. این اتفاق باعث شد تا بعد از برطرف شدن اختلال در شروع نوجوانی ناراحتی های دیگری مثل بدبینی و ترس از برقراری ارتباط سراغم بیاید. این اختلال که امروز بسیار شایع تر از قبل است باید کنترل و درمان شود تا در بزرگسالی منجر به شکست های بزرگ نشود.» البته این تنها مشکل رایان نیست؛ چهره هایی مانند چانینگ تاتوم و پاریس هیلتون هم با این اختلال بزرگ شده اند.

هیلاری داف: هنوز هم مسخره ام می کنند

تا قبل از وارد شدن به سن جوانی یعنی حتی زمانی که نوجوان بودم، حرف ها و طعنه های دیگران در مورد اضافه وزن برایم اهمیتی نداشت چون عاشق خوردن بودم و سخت ترین کار برای من نخوردن خوراکی های مورد علاقه ام بود اما از ۱۹ سالگی درست زمانی که آرزوی بازی کردن در فیلم های بزرگ را داشتم، تصمیمم برای کاهش وزن و ورزش جدی شد. آن زمان وقتی خودم را در آینه می دیدم یا عکس هایم را ورق می زدم، خنده ام می گرفت و با خودم می گفتم: «با این شرایط دیگران حق دارند به من بخندد و مسخره ام کنند.» رژیم سخت من از همان سال ها شروع شد؛ رژیمی که فقط شامل سبزیجات آبپز و فیله مرغ گریل شده بود و بس!

اما بعد از گذشت چند ماه با کم کردن ۱۷ کیلو به وزنی تقریبا ایده آل رسیده بودم غافل از اینکه این سبک رژیم آسیب های جدی به بدن من وارد کرده بود. کمبود ویتامین، پروتئین و آهن باعث شده بود تا پوست من بعد از رژیم شل و افتاده به نظر برسد و نرسیدن مواد آلی و معدنی مهم و ضروری در استحکام استخوان ها و تنظیم سوخت و ساز بدن دچار مشکل شود اما در همان سال این مشکل با مراجعه به متخصص و تغییر عادت غذایی اصلاح شد اما مشکل بزرگ تری که هنوز هم با آن دست و پنجه نرم می کنم، مبتلا شدنم به اختلالات گوارشی، بعد از تجربه چند رژیم اشتباه است.

این اختلال که به شکل عکس العمل همراه با درد و سوزش بعد از خوردن و آشامیدن مواد غذایی در معده همراه است، گاهی تا ساعت ها باعث حالت تهوع و سردردهای شدید می شود. به هر حال تمام این شرایط باعث شده تا نتوانم وزن ایده آل خود را حفظ کنم و در عرض چند ماه با اضافه وزن دوباره چاق و چاق تر شوم. هنوز هم خیلی ها مسخره ام می کنند و از این همه تغییر در اندازه و سایز من متعجب می شوند. این تجربه باعث شد تا به جای شمردن کالری چیزهایی که می خورم به سالم و مفید بودن آنها فکر کنم و تمرکزم روی ورزش باشد حتی نیم ساعت پیاده روی ساده از خانه تا یک فروشگاه برای خرید.