IVIG يعني ايمونوگلوبوليني که به‌صورت داخل وريدي تزريق مي‌شود. اين فرآورده در واقع مخلوطي از گاماگلوبولين‌هاي (آنتي‌بادي‌ها) موجود در خون است. IVIG از سال ۱۹۷۰ تاکنون به‌طور وسيعي در پزشکي مدرن براي درمان طيف گسترده‌اي از بيماري‌ها استفاده شده است. اين دارو در درمان نقص‌هاي ايمني ناشي از کمبود آنتيباديهاي طبيعي، بيماري‌هاي عفوني، پوستي، خوني، عصبي، روماتولوژي و بيماري‌هاي ايمونولوژيک مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از جمله مهمترين کاربردهاي اين فرآورده درمان بيماري‌هاي لوپوس، مولتيپل اسکلروز (MS) و جلوگيري از رد پيوند مي‌باشد.
IVIG در هر سري توليد، از سرم ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ فرد سالم در طي فرآيندهاي مختلف، توليد مي‌شود ميزان مصرف آن به وزن شخص بستگي دارد و بسته به نوع بيماري، تزريقات از ۴-۱ هفته يک‌بار تکرار مي‌شود. يکي از مواردي که تزريق IVIG موفقيت قابل توجهي داشته است، درمان سقط‌هاي مکرر و روش‌هاي باروري آزمايشگاهي نظير IVF و ميکرواينجکشن (ICSI) مي‌باشد. در درصد قابل توجهي از زنان مبتلا به سقط مکرر و يا مبتلا به شکست مکرر لانه‌گزيني به‌دنبال IVF و ميکرواينجکشن، عوامل ايمونولوژيک دخيل هستند. بدين معني که نارسايي‌هاي سيستم ايمني مادر باعث جلوگيري از لانه‌گزيني و کاهش رشد جنين و يا مرگ جنين مي‌شوند. از جمله اين عوامل مي‌توان به توليد آنتيباديهاي ضد فسفوليپيدها، ضد هسته، ضد تيروئيد، ضد تخمدان و افزايش فعاليت يا تعداد سلول‌هاي کشنده طبيعي اشاره کرد.
لازم به ذکر است که IVIG در درمان تمام علل سقط مکرر مؤثر نمي‌باشد، بلکه عمدتاً در مواردي که سقط جنين ناشي از برخي از علل ايمونولوژيک باشد، مؤثر است. يکي از مهمترين موارد تجويز IVIG در درمان سقط مکرر زماني است که سقط به‌واسطه افزايش فعاليت سلول‌هاي کشنده طبيعي (Natural Killer Cell) باشد. افزايش فعاليت اين دسته از سلول‌ها موجب بر هم زدن تنظيم ايمونولوژيک موضع بارداري و تخريب بافت جفت مي‌گردد. در برخي از موارد توليد آنتيباديهاي ضد فسفوليپيد، علت اصلي سقط جنين مي‌باشد. اگرچه در چنين مواردي معمولاً از هپارين و آسپرين به عنوان درمان اصلي سقط جنين استفاده مي‌شود، ولي مطالعات نشان داده‌اند که در بسياري از موارد ظهور اين آنتي بادي‌ها با افزايش فعاليت سلول‌هاي کشنده همراه است. بنابراين در چنين مواردي تجويز IVIG مي‌تواند بسيار کمک کننده باشد. IVIG همچنين در درمان سقط مکرر ناشي از اتوآنتي‌بادي‌‌ها (آنتيباديهاي ضد خودي) نظير آنتيباديهاي ضد تيروئيد بسيار مؤثر است. نتايج برخي از تحقيقات نشان مي‌دهد که درمان با IVIG در ۸۰% موارد با موفقيت همراه است، در حالي‌که در برخي از مطالعات ديگر، ميزان موفقيت پايين‌تر از اين حد گزارش شده است.
مطالعات نشان داده‌اند که IVIG از طريق مکانيزم‌هاي مختلف، فعاليت‌هاي غيرطبيعي سيستم ايمني مادر را کنترل مي‌کند. اگرچه مکانيزم اصلي عملکرد IVIG در درمان سقط‌هاي مکرر به‌خوبي روشن نشده است ولي به نظر مي‌رسد که يکي از عملکردهاي مهم اين دارو جلوگيري از توليد آنتيباديهاي مضر و تنظيم سيستم ايمني بدن باشد.
با توجه به اينکه اين دارو اصولاً آنتيبادي مي‌باشد و نيمه عمر قسمت اعظم آنتيباديهاي خون حدود سه هفته است، اين فرآورده در افراد مبتلا به سقط مکرر به فاصله ۴-۳ هفته تزريق مي‌شود. معمولاً اولين تزريق قبل و يا هنگام شروع بارداري انجام شده و با فواصل زماني مذکور بر حسب نظر پزشک تا ماه ششم بارداري ممکن است ادامه يابد. برخي از دانشمندان عقيده دارند که تجويز IVIG بايد در اولين ماه بارداري انجام گيرد ولي مطالعات اخير نشان داده‌اند که تجويز اين دارو قبل از شروع بارداري و ادامه درمان در طول بارداري نتايج بهتري را به همراه دارد.
اين دارو با ست مخصوص تزريق مي‌شود و بهتر است تزريقات در مراکز بيمارستاني و زير نظر پزشک انجام شود. در حال حاضر اين دارو در مراکز مختلف اروپا و آمريکا در درمان سقط جنين و يا شکست در لانه‌گزيني جنين استفاده مي‌شود. بسياري از مقالات منتشرشده در اين زمينه حاکي از عملکرد مؤثر آن در جلوگيري از سقط است. اگرچه اين فرآورده از خون انسان تهيه مي‌شود، ولي تمام نمونه هاي خون مورد استفاده از نظر ابتلاء به بيماري‌هاي قابل انتقال از راه خون نظير ايدز و هپاتيت B وC مورد ارزيابي دقيق قرار مي‌گيرند. همچنين در توليد IVIG، از روندهايي استفاده مي‌شود که عوامل ويروسي نظير ويروس‌هاي ايدز و هپاتيت را از بين مي‌برد. بنابراين IVIG از نظر احتمال انتقال ويروس‌هاي مذکور، بسيار مطمئن مي‌باشد. از نظر عوارض جانبي عمومي، IVIG اصولاً يک درمان کاملاً سالم در نظر گرفته مي‌شود. در برخي از افراد، عوارض حساسيتي نظير سردرد، احساس سرما، درد پشت و گاهي تنگي نفس و راش‌هاي پوستي به هنگام تزريق گزارش شده است. همچنين در موارد نادر، اين دارو مي‌تواند موجب درد عضلاني، کهير و اگزما گردد. به‌منظور جلوگيري از بروز عوارض جانبي، اين دارو بايد کاملاً آهسته و در طول چند ساعت تزريق شود. ميزان عوارض جانبي با مقدار و مدت زمان تجويز آن ارتباط دارد. در موارد درمان با دوزهاي بالا و يا مدت طولاني احتمال بروز عوارض جانبي بيشتر است.
معمولاً عوارض جانبي IVIG بسيار محدود بوده و با مصرف داروهاي ضد التهاب و ضد حساسيت يا آنتي‌هيستامين برطرف مي‌گردد. IVIG خطري براي جنين در حال رشد ندارد و مطالعات انجام شده نارسايي‌هاي جنيني ناشي از مصرف اين دارو را گزارش نکرده‌اند.
لازم به ذکر است که در تمامي بيماران کانديد دريافت IVIG، سطح سرمي نوعي از ايمونوگلوبين به نام ۱gA اندازه‌گيري شود. در بيماراني که مبتلا به کمبود شديد اين ايمونوگلوبين مي‌باشند، تجويز IVIG به‌هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود و در صورت تجويز امکان بروز واکنش‌هاي حساسيتي وجود دارد. عمده‌ترين عيب IVIG قيمت گران آن است.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
