بیماری التهابی لگن یكی از بیماری‌های عفونی مهم در زنان است. این بیماری از طریق ایجاد التهاب و عفونت در دهانه رحم، بافت‌های رحمی، لوله‌ها و گاه حتی داخل شكم و در لگن رخ می‌دهد.
عامل ایجاد این بیماری معمولا مجموعه‌ای از میكروب‌ها و عوامل عفونی است و این عوامل عفونی در بیشتر موارد از راه جنسی انتقال پیدا می‌كند.
شایع‌ترین میكروارگانیسم‌هایی كه به ایجاد عفونت در رحم و بافت‌های رحمی منجر می‌شود، شامل گنوره، كلامیدیا (كه از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود) و میكروب‌های بی‌هوازی كه به طور طبیعی در واژن وجود دارد، است كه در شرایط مناسب بیش از حد رشد كرده و باعث عفونت‌های خاص واژن می‌شود و تحت شرایطی به سمت بالا رفته و به بیماری التهابی لگن منجر می‌شود. از این دسته میكروب‌ها می‌توان به پروتلا، پپتواسترپتوكوك و گاردنلا واژینالیس اشاره كرد.
به نظر می‌رسد این دسته از میكروب‌ها با تغییر فلور طبیعی میكروبی واژن و با ایجاد آنزیم‌های خاص بر سد موكوسی خاص دهانه رحم غلبه كرده و از میزان مقاومت این سد در برابر ورود میكروب‌ها می‌كاهد.
در نتیجه سایر میكروب‌های موجود در واژن از فرصت استفاده و از واژن به سمت بالا پیشرفت كرده و به ایجاد عفونت در این ناحیه منجر می‌شود.
چنانچه این عفونت طولانی شود یا میكروب‌های عامل عفونت از نوع خاصی باشد، به آسیب دائم به رحم و لوله‌ها و در نهایت نازایی یا دردهای لگنی مداوم منجر می‌شود.
از علل زمینه‌ساز این نوع عفونت، داشتن شركای جنسی متعدد یا داشتن شریك جنسی مبتلا به عفونت‌هایی است كه از راه جنسی منتقل می‌شود، همین‌طور انجام سقط در شرایط غیراستریل و دستكاری‌های رحم است. در گذشته داشتن آیودی را از علت‌های بروز این بیماری می‌دانستند، ولی اكنون این موضوع رد شده است.
علائم بیماری
این بیماری می‌تواند علائم متعددی داشته باشد. علائم سه‌گانه مشهور این بیماری شامل تب، درد لگن و احساس درد حین معاینه دهانه رحم و لوله‌های رحمی و تخمدان‌هاست.
اما متاسفانه این سه علامت در تمامی بیماران وجود ندارد، بنابراین بیماری كه با هر نوع علائم سیستم ادراری تناسلی مراجعه كند، مثل درد زیر شكم، ترشح از واژن، تب و لرز، خونریزی طولانی یا خونریزی نامرتب رحمی یا هر نوع علائم دستگاه ادراری باید به این بیماری مشكوك بود و در صورت لزوم سایر كارهای تشخیصی مثل بررسی آزمایشگاهی و سونوگرافی را برای بیمار انجام داد، حتی در مواردی برای تشخیص نیاز به نمونه‌برداری از رحم و بررسی لاپاروسكوپی رحم وجود دارد.
درمان
در بیشتر موارد، نیاز به بستری در بیمارستان و استفاده از آنتی‌بیوتیك تزریقی وجود دارد. در بیمارانی كه علائم شدیدتری دارند یا دچار آبسه‌های تخمدانی شده‌اند یا به درمان سرپایی پس از ۴۸ ساعت جواب نداده‌اند، نیاز به بستری در بیمارستان وجود دارد.
به هر حال پس از بهبود حال بیمار و كاهش تب (معمولا بعد از سه روز) بیمار مرخص و درمان سرپایی با انواع آنتی‌بیوتیك‌ها به مدت دو هفته ادامه پیدا می‌كند. برای اثربخشی درمان این بیماری باید شریك جنسی بیمار نیز درمان شود.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
