در یک تحقیقی که توسط کارشناسان سوئدی به‌عمل آمده بهترین زمان برای شروع تمرینات به مقصود رسیدن به سطح قهرمانی، قبل از رسیدن به دوره بلوغ می‌باشد. انجام ورزش قبل از رسیدن به دوره بلوغ این اجازه را به شخص می‌دهد که به حداکثر استعداد ژنتیکی خود در افزایش طول قد (بلندتر شدن طول استخوان‌ها) دست یابد و بدین‌ترتیب هر چه‌قدر طول استخوان بلندتر شود به همان نسبت عضلات هم باید بلندتر و کشیده‌تر شوند که در نتیجه هر چه قدر عضله بلندتر باشد به همان نسبت استعداد افزایش حجم آن نیز بالاتر خواهد بود و عضله حجیم‌تر و قوی‌تر هم به معنای بیشتر شدن قدرت بدنی فرد خواهد بود.
اما چه سنی مناسب تر است؟
زودترین سن برای شروع ورزش سن ۷-۶ سالگی می باشد و قبل از آن باید فعالیت های فیزیکی کودک جنبه بازی داشته باشد و القا کننده مفهوم ورزش نباشد.
پنج سالگی:
نشستن یا ایستادن و بی حرکتی بیش از اندازه (بیش تر از ۵ تا ۱۰ دقیقه) برای کودکان سبب کسالت و خستگی و یا حالات عصبی می شود. فعالیت هایی که برای کودک تنظیم می شود باید به گونه ای باشد که او را به تحرک وادار سازد. دویدن، پریدن ،دوچرخه سواری،فعالیت های موزون همراه با صدای طبل ، سوت، زدن دو چوب بر یکدیگر و یا درصورت امکان استفاده از نوارهای موسیقی مناسب که به هماهنگی اعصاب و عضلات و کنترل و تعادل بیش تر بدن منجر خواهد شد.
آب بازی تحت نظارت و بازی با توپ سبک می تواند بازی های مناسبی باشد. پس از این سن نیز فعالیت ورزشی نباید به یک رشته خاص محدود شود و باید دارای تنوع مناسب از کلیه فعالیت های ورزشی مناسب برای سن و خصوصا ورزش های پایه را شامل شود.
کودکان زیر ۸ سال :
باید در بازی، کشف و یادگیری مهارت هایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل می شود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارت ها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.
8 تا ۱۰ سالگی :
فعالیت هایی چون پیاده روی، دوهای کوتاه، ژیمناستیک، شنا، تنیس و تنیس روی میز توصیه می شود، کودکان ۸ تا ۱۰ ساله، بسته به میزان رشد خود می توانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند. (مانند مسابقات داخلی در مدارس)
کودکان کم سال نباید به ورزش هایی بپردازند که موجب اختلال در کار رشد استخوان ها، عضلات و مفاصل آن ها شده یا به این اندام ها صدمه وارد کند.
بهترین روش پرداختن به ورزش های متنوعی است که روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند. بدن سازی با وزنه قبل از سن بلوغ توصیه نمی شود و پس از آن هم باید همواره تحت نظر مربی انجام گیرد. بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با همسالان یا کودکان هم قد و قواره خود باشد.آن ها هنوز برای توسعه مهارت های خود به کمک نیاز دارند و باید کنار آمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند. فعالیت تخصصی آن ها باید تنها۴۰-۳۰% کل زمان فعالیت ورزشی را تشکیل دهد و بتدریج این میزان افزایش می یابد.
11 تا ۱۳ سال:
کودکان و نوجوانان می توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت های تازه بپردازند.بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می دهند و می توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند.
این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آن هاست. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است. پرداختن به ورزش در این سنین می تواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصت هایی برای رهبری گروه هم باشد. نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی روحی او به انجام کاری "وادار" کرد. نوجوانانی که به هر دلیل علاقه ای به شرکت در ورزش های رقابتی تیمی ندارند می توانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزش هایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه سواری و مانند این ها بپردازند.
سنین ۱۵-۱۴ سالگی :
۵۰% فعالیت ورزش برای فعالیت تخصصی در نظر گرفته می شود و در نهایت نیز در سنین جوانی و ورزش بزرگسالان باید همواره ۲۰% فعالیت های ورزشی غیر اختصاصی و فعالیت های عمومی و پایه ورزشی باشد. از دیگر نکات مهم در زمینه ورزش کودکان و نوجونان شرکت کودک در ورزش های گروهی و در گروه متناسب با کودک از لحاظ سن، جنس و جثه بدنی به صورت توام می باشد.
همچنین تعیین نقش ورزشی توسط مربی متناسب با توانایی های کودک و به بازی گرفتن وی توسط سایر هم تیمی ها نقش مهمی در تداوم انگیزه کودک به شرکت در فعالیت های ورزشی دارد. از لحاظ نوع ورزش های توصیه شده برای سنین مختلف, ورزش ها را می توان به سه دسته بدون برخورد, ورزش های با برخورد کم و ورزش های بسیار پر برخورد تقسیم بندی نمود. تقسیم بندی دیگر بر حسب میزان فشار وارد بر بدن در حین ورزش می باشد.
بطور کلی برای در سنین ۱۴-۱۱ سالگی ورزش های کم برخورد مانند والیبال، بدمینتون، بسکتبال، فوتبال و دوچرخه سواری توصیه می شود و نهایتا" ورزش های بسیار پر برخورد و یا ورزش هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف می باشد مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس بعد از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می شود .
