اگر منزل شما فقط یک اتاق خواب دارد و کودکی دارید که طفولیت را طی کرده و وارد خردسالی شده است و وقت آن رسیده که جای خواب او را جدا کنید، هرگز ” تنها اتاق خواب خانه” را به کودک اختصاص ندهید، بلکه حتما آنرا، اتاق خواب خود و همسرتان قرار داده و تختخواب کودک را هنگامی که تصمیم می گیرید، او را جدا بخوابانید، در جای مناسب دیگری غیر از آن اتاق مثلا در گوشه ای از سالن قرار دهید.
جدایی اتاق خواب کودک چرا مهم است؟
لازم به تأکید است که جدا کردن اتاق خواب کودک علاوه بر اینکه بخشی از تربیت جنسی اوست، چرا که از مواجه ی کودک با رابطه ی جنسی والدین و آسیبهای ناشی از آن می کاهد، باعث ایجاد آرامش والدین در خلوت خود شده و تأثیر بسزایی در ” تقویت اعتماد به نفس” ، ” ایجاد احساس استقلال ” و ” امنیت روانی ” کودک خواهد داشت.
واقعیت اینست که بین روانشناسان بر سر زمان دقیق جدا کردن اتاق خواب کودک توافق وجود ندارد، اما بنظر میرسد، زمان مناسب (یعنی بین ۶ ماهگی و حتما تا قبل از ۵ سالگی ) و با روش صحیح (یعنی تدریجا و با در نظر گرفتن شرایط کودک ).
آیا جدایی اتاق خواب کودک استرس آور نیست؟
روند جدا کردن اتاق خواب کودک باید بصورت تدریجی انجام شود به همین دلیل باید صبور باشید و مرحله به مرحله همسو با تحول و رشد کودک زمینه ی جدا کردن کامل او و توانمند کردنش برای خوابیدن در اتاق خودش را تدریجا فراهم کنید.از آنجا که جدا کردن اتاق خواب کودک به خودی خود، برای کودک استرس به همراه خواهد داشت، لذا باید حواستان باشد که اقدام به این مسأله، همزمان با وقایع استرس آور دیگری چون هنگام بیماری کودک، از شیر گرفتن، رفتن به مهد کودک و …. نباشد.
در سال اول پس از تولد، خصوصا تا ۶ ماهگی که نوزاد صرفا با سینه ی مادر تغذیه میشود، بدلیل وابستگی بسیار زیاد به والدین برای رفع نیازهایی چون شیردهی و مراقبت، لازم است که کودک در اتاق خواب والدین و نزدیک مادر بخوابد، تا احساس امنیت کند.
سن مناسب برای جداکردن محل خواب کودک کی است؟
با بزرگتر شدن طفل تقریبا از نیمه ی دوم یکسالگی ، بتدریج در همان اتاق خواب خودتان کودک را در فضایی کمی دورتر با فاصله ی مناسب، در رختخواب یا تختخوابش که داخل همان اتاق است بخوابانید.
تقریبا پس از ۱/۵ سالگی و تا پیش از پایان سال سوم زندگی کودک، با رعایت مواردی که اشاره شد میتوانید عملا جدا کردن اتاق کودک از والدین را انجام دهید.
برای کودک در مورد اتاق شخصی اش، یا اگر اتاق جداگانه ای برای اختصاص به او ندارید در مورد اینکه از این پس از او انتظار دارید که نزد شما نخوابد و جدا باشد توضیح دهید و او را قانع کنید.در طی روز از او بخواهید که ساعاتی را در اتاق خودش به بازی بپردازد یا در آنجا برایش کتاب بخوانید، تا کودک مفهوم اتاق خودش را درک کند و به آن عادت کند.شبها در ساعت مشخصی از کودک بخواهید که به اتاقش برود و سعی کند بخوابد.
شرایط اتاق خواب کودک چه باشد؟
با توجه به اینکه کودکان در سنین خردسالی و معمولا تا نزدیک ۶ سالگی از مفهوم جدایی از والدین و تاریکی میترسند بهتر است، نور اتاق کودکتان را با چراغ خوابی مناسب تنظیم کنید.
دمای اتاق کودک نیز باید مناسب باشد. اگر دیدید کودک میترسد یا اصرار دارد که تنها در اتاقش نماند به او اجازه دهید که درب اتاقش را باز بگذارد و به تختخوابش برود و سعی کند بخوابد، وقتی کودک همکاری خوبی داشت او را تشویق کنید و به او پاداش دهید.
حتی میتوانید “گاهی” نه “همیشه” در کنار تختش بمانید و برایش داستان کوتاهی بخوانید و بعد از به خواب رفتن او اتاقش را ترک کنید، اما یادتان باشد که کودک به این طریق عادت نکند و شما را مجبور نکند که هر شب در کنارش بمانید تا بخوابد، چون اگر هر شب در زمان خواب کنار کودک حضور داشته باشید و بعد از به خواب رفتن کودک او را ترک کنید، “خوابیدن و جدایی از شما برایش یک معنا را پیدا می کند” و لذا تحمل جدایی برایش سخت میشود، و کودک خیلی زود یاد می گیرد که زمان جدایی از شما را هنگام خواب بیشتر و بیشتر به تعویق بیندازد، لذا با در نظر گرفتن همکاری و شرایط کودک این رفتار را مدیریت کنید.
آیا باید در جدایی اتاق خواب کودک جدی باشید؟
در مورد کودکی که سنش از ۳ سال میگذرد، پس از اینکه کودک مدتی را در اتاقش خوابید و مثلا بعد از یک ماه از شما خواست که امشب را به اتاق شما بیاید یا شما تا صبح نزدش بخوابید، یا مثلا پشت در اتاق شما ماند تا نشان دهد که نمی خواهد از شما جدا شود “تسلیم نشوید” و اگر لازم بود با محرومیت زمان مند او را تنبیه کنید تا بفهمد که شما در این کار جدی هستید.
منبع خبر : دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان
