پانکراتیت زمانی رخ می‌دهد که پانکراس (لوزالمعده) ملتهب شود و آنزیم‌های داخلی به بافت پانکراس آسیب برسانند. تروما، عفونت های ویروسی خاص، برخی از داروها یا مصرف سم می‌تواند منجر به التهاب پانکراس شود.
هر نوع ضربه، جراحت، شوک و آسیب خارجی به بدن تروما (Trauma) محسوب می‌شود.
ابتلا به پانکراتیت در کودکان شایع نیست؛ ولی موارد ابتلا روز به روز در حال افزایش است و در حال حاضر میزان ابتلا در کودکان تقریبا به اندازه بزرگسالان است.
محققان بیمارستان کودکان سیاتل در آمریکا با بررسی ۳۴۸ کودک و نوجوان زیر ۱۸ سال مبتلا به پانکراتیت حاد و مزمن دریافتند جهش دو ژن PRSS1 و CTRC و سابقه خانوادگی از عوامل خطر ابتلا به این عارضه در کودکان زیر ۶ سال است.
محققان معتقدند با در نظرگرفتن این نتیجه می‌توان به درمان های موثرتری دست یافت.
در بزرگسالان، مصرف سیگار، الکل و سنگ کیسه صفرا از مهمترین عوامل خطر این عارضه است.
پانکراس غده پهن و درازی است که در بخش فوقانی شکم قرار دارد. غده پانکراس هم برون ریز و هم درون ریز است؛ یعنی ترشحات آن هم مستقیما وارد جریان خون می شوند و هم برای هضم پروتئین، چربی و کربوهیدرات، وارد روده می شوند. غذا به محض ورود به روده کوچک، توسط آنزیم های ترشح شده از پانکراس و اسید معده، هضم می شوند. آنزیم های پانکراس با وجود هضم چربی و کربوهیدرات، هیچ آسیبی به پرز و دیواره روده وارد نمی کنند. بخش اعظم هضم چربی، پروتئین و نشاسته، به عهده آنزیم های ترشح شده از پانکراس است.
یکی دیگر از مهمترین وظایف پانکراس، تولید انسولین است که سبب کاهش قند خون و تولید انرژی از آن می شود.
