یکی از مشکلاتی که اغلب والدین کودکان دبستانی با آن مواجهند بی میلی فرزندشان برای رفتن به مدرسه است. برخی کودکان مدرسه را مکانی پر اضطراب و ترسناک مییابند. سازگاری با محیط مدرسه برای این بچه ها دشوار است. برای برخی جداشدن از والدشان به دلیل شدت دلبستگی دشوار است. کودکانی که ناتواناییهای جسمی یا ذهنی دارند و یا اینکه با مشکلات یادگیری روبرو هستند. ممکن است درس خواندن را مسالهای دشوار و پرتنش بیابند. و از رفتن به مدرسه اجتناب کنند.
توصیه های مربوط به والدین در مورد اضطراب مدرسه:
-
تجارب افکار بازخوردهای منفی خود را به کودکان و نوجوانان انتقال ندهند.
-
در سنین ابتدایی از ترساندن بچه ها، ایجاد رعب و ترس از معلم، تشبیهات (اگر بچه خوبی نباشی میگم معلم تو را تو کلاس حبس کند) خودداری کنند.
-
خاطرات، یادوارهها و تجارب مثبت، شاد و جالب خود با معلم های دوره ابتدایی را با بچهها در میان بگذارند، از معلمها با القاب خوب (با لبخند) یاد کنند.
-
پیش از آغاز مدرسه آنها را با مسئولین، معلمها و محیط مدرسه آشنا کنند.
-
به هیچ وجه به خاطر ضعف در فهم یا انجام تکالیف، آنها را تحقیر یا تنبیه بدنی نکنند.
-
بچه های دیگر را با آنها مقایسه نکنند.
-
سعی نمایند تا قبل از شروع مدرسه بتدریج وابستگی کودک را به خودشان به حد اقل برسانند.
-
با کودک خود درباره آنچه که در روزهای مدرسه انجام می داده صحبت کنید و روی نکات مثبت و جالب تاکید بیشتری داشته باشید.
-
چنانچه از مدرسه ترس دارد علت ترس او را جویا شوید و برای رفع آن اقدام کنید.
-
کودک را بخاطر ترس هایش سرزنش نکنید.
-
زود قضاوت نکنید.