توئیتر باعث شده است که مقام نشانه کم‌مدعای پاوند یا # ارتقا پیدا کند و به یک ابزار قوی در شبکه‌های اجتماعی بدل شود.
این سمبل اساس "هش‌تگ" (hashtag) است- شیوه‌ای که کاربران با آن پیام‌ها (یا توئیت‌ها)ی‌شان را درباره موضوع‌‌هایی معین سازمان می‌دهند- و به طور بالقوه محبوبیت آن را می‌افزایند.
برای ایجاد هش‌تگ به سادگی کافی است که نشانه # را به شروع کلمه یا عبارت بیفزایید؛ برای مثال برای هش‌تگ دادن به این مقاله می‌توانید بنویسید: whatishashtag# (#هشتتگچیست)
هش‌تگ‌ها به صورت برچسبهایی عمل می‌کند و کاربران توئیتر می‌توانند با جستجو کردن هش‌تگ‌ها افرادی را بیابند که درباره موضوع معینی صحبت می‌کنند. وارد کردن هش‌تگ به درون پنجره جستجو در توئیتر یک فید زنده از همه توئیت‌هایی ایجاد می‌کند که حاوی آن هش‌تگ هستند.
همچنین می‌توانید فقط روی هش‌تگ موردنظرتان کلیک کنید زیرا توئیتر به طور خودکار هر یک از هش‌تگ‌ها را به صورت هایپرلینک درمی‌آورد.
برای نخستین بار پیشنهاد برچسب‌زدن با # در توئیتر در اوت ۲۰۰۷ در توئیتی بوسیله کریس مسینا، یک حامی نرم‌افزارهای منبع‌باز ارائه شد. اما در واقع سابقه شیوه تگ زدن به پروتکل چت اینترنتی به نام Internet Relay Chat باز می‌گردد که در سال ۱۹۸۸ ایجاد شد.
هش‌تگ‌های که بسیار استفاده می‌شوند، در بخش "موضوع‌های باب روز" (Trending Topics) که در بخش چپ پایینی صفحه توئیتر در یک جستجوگر اینترنتی دیده می‌شود، ظاهر می‌شوند- و به این ترتیب بالقوه ممکن است مورد توجه حتی بیشتری قرار گیرند.
هش‌تگ‌ها همچنین در اینستاگرام، فلیکر، گوگل پلاس و سایر شبکه‌های اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. فیس‌بوک هم از اوائل ۲۰۱۳ هش‌تگ‌ها را به شبکه خود افزود.
منبع خبر : همشهری
