خواباندن نوزاد تا سه ماهگی در کنار مادر خوب است؟
بله، محققان میگویند ۹ ماه اول بعد از تولد دقیقا تکرار ۹ ماه زندگی رحم است. در سه ماهه نخست در رحم بند ناف رشد میکند و در شش ماه بعدی جنین مرتب بزر گتر میشود.
در زندگی بعد از تولد، نوزاد در سه ماهه نخست شروع به ساختن روابط اجتماعی میکند و تماس او با بدن مادر حتی در طول شب به او این اجازه را میدهد تا ارتباط بهتری با جهان خارج برقرار کند.
نوازشهای مادر، بو و صدای او در ۳ ماهه نخست امنیت درونی به كودك میدهد.
برای شیر دادن، خواباندن کودک در رختخواب خود بهتر است؟
بله ، نوزاد نباید برای شیر خوردن مدت زیاد گریه کند. بودن مادر کنار نوزادش سبب میشود شیر راحتتر و سريعتر به او برسد. در ضمن این موضوع برای مادر هم خوب است زیرا میتواند بدون بلند شدن در حالت نیمه خواب به نوزاد شیر بدهد. توجه داشته باشید که فاصله مناسب با کودک را حفظ کنید.
خوابیدن با نوزاد امری طبیعی است؟
خیر. این موضوع فراتر از آنکه طبیعی باشد، موضوعی فرهنگی است. در کشورهای آسیایی و آفریقایی به ویژه در هند و چین خواباندن کودک پیش خود امری طبیعی است و همان طور که زنان در طول روز نوزاد خود را به پشت میبندند، در شب هم پیش خود میخوابانند، این موضوع بیشتر به دلیل کمبود جا دیده میشود، در ضمن اکثر زنان آسیایی و آفریقایی كه كنار كودك خود میخوابند و از زدن عطر و ادکلن خودداری میکنند تا كودك آسيب نبيند این موضوع در فرهنگ غرب کاملا متفاوت است و این گونه نیست!
خواباندن نوزاد در یک سال اول کنار خود به خوب خوابیدن او کمک میکند.
اشتباه است. خیلی طبیعی است که کودکی ۶ ماهه در طول شب از خواب برخیزد. هر چه کودک به شما نزدیکتر باشد احتمال بيدارشدن شبانه او بیشتر است! یک کودک یک ساله از تاریکی نمیترسد، این والدین هستند که گمان میکنند تاریکی و تنهایی او را می هراساند. در واقع والدین با خواباندن کودک یک ساله کنار خود، اضطراب شبانه خود را کاهش میدهند نه اضطراب کودکشان را. نباید فراموش کرد که کودک عروسک والدین نیست.
از سه ماهگی به بعد کودک باید در تخت خود بخوابد؟
بله، بهتر است به تدریج جدا کردن کودک از خود را آغاز کنيد و او را در تخت خودش کنار تخت خودتان بخوابانید. به این ترتیب دسترسی مادر به کودکش در طول شب راحتتر است و کودک هم میتواند تنها و راحت در تخت خود بخوابد. به تدریج میتوان تخت کودک را از تخت والدین دور کرد و بعد به اتاق دیگری انتقال دارد. البته ابتدا این کار کمی سخت خواهد بود زیرا مادر باید با صدای کودک از تخت خود برخیزد و چون کودک به اتاق جدید عادت ندارد چند شبی مدام بیدار میشود. اما به زودی به موقعیت خود عادت میکند و از شش ماهگی به بعد جدا کردن اتاقها توصیه میشود.
کودک خودش، تمایل به تنها خوابیدن را نشان میدهد؟
نه، قبل از به حرف آمدن و حرکت، والدین باید او را از خود جدا کنند و برايش محدودیت هایی قائل شوند. هر چه کودک بیشتر با والدین خود بخوابد بیشتر دچار مشکلات خواب میشود. در ضمن همخوابی با کودک می تواند به والدین و رابطه آنها نیز صدمه بزند.
اگر کودک شبها مدام گریه میکند یعنی آماده جدا شدن از والدین نیست
اشتباه است. برخی والدین فکر میکنند هیچوقت برای جدا شدن زمان خوبی نیست! کاملا طبیعی است که وقتی کودک را به اتاق دیگری انتقال میدهيد احساس منفی داريد. این احساس روی کودک تاثیر گذاشته و سبب بروز گریه و بی قراری در او می شود. بهتر است چراغ خوابی در اتاقش روشن باشد و در نیز باز گذاشته شود و به او اطمینان دهید که صدای او را می شنوید و حواستان به او هست.
ایده‌آل‌ترین حالت این است که کودک از ۲ سالگی از والدین جدا بخوابد. اما باید توجه داشت که گاهی اوقات اصول تربیتی به طور تمام و کمال به والدین بستگی ندارد و در این زمینه باید به خود کودک نیز توجه داشت. بعضي بچه‌ها شرایط روانی مناسب‌تري دارند؛ کمتر گریه میکنند و هنگام جدا شدن از پدر و مادر راحتتر هستند، در مقابل برخی دیگر بد میخوابند و گریه‌های بدی دارند. اگر بخواهید این کودکان را زودهنگام و تحت‌فشار جدا کنید نه تنها جدا نمی‌شوند و تولد اجتماعی‌شان اتفاق نمی‌افتد، بلکه احساس ناکام شدن و پس‌زدگی شدن در آنها ایجاد میشود. والدینی که کودکشان اضطراب جدایی دارد فکر میکنند باید هر چه زودتر او را مستقل کنند در حالی که این کار اشتباه است. بهتر است نگاهی هم به خود کودک داشته باشید و به اجبار این کار را نکنید و با کمک متخصص و در طولانی‌مدت انجامش دهید.