فیبرم رحمی در واقع همان توده‌های گوشتی و از بافت عضلانی رحم هستند که عموماً در دو شکل داخل و خارج از رحم و به علت‌های مختلف از جمله سابقه وراثتی ایجاد می‌شوند …
شیرین نیرومنش فلوشیپ پریناتولوژی یا بارداری‌های پرخطر اظهار داشت: فیبرم رحمی در واقع همان توده‌های گوشتی و از بافت عضلانی رحم هستند که عموماً در دو شکل داخل و خارج از رحم و به علت‌های مختلف از جمله سابقه وراثتی ایجاد می‌شوند.
وی با تاکید بر اینکه خون ریزی، لکه بینی و خطر سقط جنین یا زایمان زودرس از مهمترین علائم بالینی وجود فیبرم به شمار می‌رود، افزود: در این نو عارضه توده گوشتی داخل حفره آندومتر رحم رشد می‌کند که به‌اصطلاح به آن فیبرم داخل رحم می‌گویند که حتی به بزرگی این بخش از بدن می‌انجامد، درحالی‌که فیبرم خارج از رحم معمولاً علامتی به جز احساس سنگینی زیر دل و گاه بزرگی نسبی شکم علامت دیگری ندارد.
این فلوشیپ بارداری‌های پرخطر تاکید کرد: در صورت تشخیص به موقع و یا در شرایطی که فیبرم اندازه کوچکی دارد، معمولاً با درمان‌های خاص و غیر دارویی این عارضه برطرف شده و نیازی به انجام جراحی ندارد و بر خلاف تصور عموم افراد تقریباً ۹۵ درصد فیبرم‌های رحمی خوش‌خیم هستند.
وی ادامه داد: فیبرم رحم در هر سنی می‌تواند بروز کند و عموما مواردی منجر به درمان جراحی می‌شوند که در آن بزرگی فیبرم در فرد به علائم ظاهری شبیه به بارداری ۴ الی ۵ ماهگی رسیده که اگر با درد لگن و تغییر اندازه قابل ملاحظه‌ای در آن همراه شود، وجود سلول‌های بدخیم در فیبرم دور از احتمال نیست.
نیرو منش همچنین با اشاره به اینکه داده‌های تحقیقاتی و علمی جدید خبر از ارتباط کمبود ویتامین دی و بروز فیبرم‌های رحمی نیز می‌دهد، بیان کرد: معمولا داروهای تزریقی با ایجاد یائسگی موقت برای درمان فیبرم‌ها موثر هستند و در صورت وجود فیبرم خارج از رحم و یا درمان فیبرم کوچ داخل رحم، امکان بارداری پس از درمان برای بانوان وجود دارد.
منبع خبر : yjc
فیبروم رحم رشد بافت عضلانی رحم یا تومور خوش‌خیم در سطح داخلی یا خارجی رحم است. فیبروم رحمی شایع‌ترین تومور لگنی زنان در سنین باروری است و برآورد می‌شود که حدود ۴۰درصد خانم‌های ایران فیبروم رحم داشته باشند.
حدود ۵۰درصد از فیبرومها هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و معمولاً در این دسته از خانم‌ها فیبروم به‌طور تصادفی کشف می‌شود. اما باید بدانیم که همۀ فیبرومها به درمان، چه جراحی و چه دارویی، نیاز ندارند. اگر فیبروم هیچ عارضه‌ای، مثلاً خونریزی شدید یا درد برای خانم ایجاد نکند، کافی هر ۶ماه یک‌بار با سونوگرافی کنترل شود.توصیه می‌کنیم سونوگرافی در یک مرکز یا کلینیک و توسط یک سونولوژیست، و نه چند مرکز یا متخصصان مختلف انجام شود. زیرا کلینیک‌های مختلف و متخصصان مختلف ممکن است اندازه‌های متفاوتی گزارش کنند، بیمار نگران شود که فیبرومش رشد کرده است.
اما اگر فیبروم برای خانم مشکل ایجاد کند، مثلاً باعث افزایش خونریزی پریود، سقط جنین، ناباروری، درد لگنی، فشار به مثانه و تکرر ادرار شود یا فیبروم آن قدر بزرگ باشد که به حالب‌ها (مجاری انتقال‌دهندۀ ادرار از کلیه به مثانه) فشار بیاورد و موجب آسیب به کلیه شود، درمان ضروری است.
این درمان معمولاً جراحی است که طی آن فیبروم یا فیبروم برداشته می‌شود و اگر تومور خیلی بزرگ باشد ممکن است جراح مجبور شود رحم را هم بردارد. عوارض فیبروم لزوماً ربطی به اندازۀ فیبروم ندارد و محل رشد فیبروم از اندازۀ آن مهم‌تر است. گاهی یک فیبروم بسیار بزرگ در سطح خارجی رحم ممکن است اختلالی در باروری ایجاد نکند، اما یک فیبروم کوچک ۲-۳ سانتی‌متری داخل رحم، باعث خونریزی شدید، ناباروری یا سقط جنین شود
آیا درمانی برای فیبروم یا میوم وجود داره؟
اگر علائمی وجود نداشته باشد و فیبرومها بر کیفیت زندگی افراد تأثیری نداشته باشند، درمان ضروری نیست.
اگر فیبروم ها باعث پریودی سنگین شوند، اما باعث مشکلات عمده ای نشوند، ممکن است نیازی به درمان نباشد.
در دوران یائسگی، فیبروئید اغلب کوچک می شود و علائم کمتر ظاهر می شوند و یا حتی کاملا از بین می روند.
هنگامی که درمان لازم باشد، درمان به صورت دارو یا جراحی می باشد.
قرص های ضد بارداری و همچنین تزریق پروژسترون در کاهش درد فیبروم موثرند و می توانند گزینه ای برای تسکین درد شما باشند. قرص های ضد بارداری با دوز پایین حاوی مقادیر کمی استروژن هستند بنابراین باعث رشد فیبروم ها نخواهند شد به علاوه به کنترل جریان خون در دوران قاعدگی کمک خواهند کرد.
برخی مطالعات نشان می دهند که برخی خانم ها پس از دریافت آمپول ضد بارداری دپوپروورا (Depo-Provera) فیبروم آن ها کوچک شده استالبته در برخی دیگر ممکن است این تزریق افزایش سایز فیبروم را به همراه داشته باشد.
برای فیبروئیدهایی که نشانه ای ندارند معمولا به درمان نیاز نیست، درحالی که برای مواردی که بیماری علائمی از خود نشان داده است، درمان بر اساس علائم و موقعیت فیبروئیدها انجام می شود. معمولا جراحی به عنوان یک گزینه درمان برای زنانی که با نازایی مواجه هستند مطرح می شود. برای مدیریت درد، کنترل خونریزی و کاهش اندازه فیبروئیدها هم داروها توصیه می شوند.