سقط دیررس سقطی است که بعد از هفته ۱۲ و قبل از هفته ۲۴ بارداری اتفاق می افتد، با این حال در واقعیت برای بسیاری از مادرانی که از سقط دیررس رنج می برند واژه سقط به طور کامل توجه آن ها را جلب نکرده و تاثیری روی از دست دادن نوزادشان نخواهد داشت.
سقط دیررس نسبت به انواع زودهنگام نادرتر هستند، از تمامی انواع سقط حدود یک تا دو مورد در هر ۱۰۰ مورد در سه ماهه دوم بارداری اتفاق می افتند، مادران داغدار ممکن است از غم از دست دادن نوزادشان یا مرده به دنیا آمدن نوزاد رنج ببرند، مرده زایی نوزاد زمانی است که در هفته ۲۴ بارداری یا بعد از آن بارداری از دست برود، برای بعضی از افراد شنیدن خبر از دست دادن دیررس نوزادشان که در واقع همان سقط است می تواند بسیار آزاردهنده باشد.
از دست دادن بارداری اتفاقی وحشتناک است و تحمل سقط دیررس به طور خاص می تواند سخت باشد، دلداری دادن به شما در بیمارستان نشان می دهد که آن ها شما را درک کرده و به احساسات تان احترام می گذارند.
چگونه می توان از رخداد سقط دیررس مطلع شد؟
مشخص ترین و معمول ترین نشانه سقط دیررس، خونریزی واژنی شدید و دردهای اسپاسمی مشابه زمان زایمان است. ممکن است خونریزی شدیدتر شده و با لخته های خون همراه شود، گاهی اوقات کیسه آبتان پاره شده و ممکن است نوزاد به سرعت متولد شود.
بعضی از زنان متوجه کاهش یا تغییر شدت حرکات نوزاد شده یا برای مدتی هیچ حرکتی را احساس نمی کنند. در این زمان پزشک به شما توصیه می کند که زایمانتان را به صورت غیر طبیعی و یا در واقع با القای زایمان شروع کنید، باید برای انجام القای زایمان به بیمارستان بروید، در اتاق زایمان اتاق مخصوص به خود را داشته و پس از آن در اتاق عمومی زایمان، پزشکان و پرستاران از شما مراقبت های لازم را به عمل خواهند آورد.
ممکن است بخواهید هر چه سریعتر روند القای زایمان شروع شود، اگر این چنین است، برای القای زایمان دارو درمانی به اشکال خوراکی و یا شیاف داخل واژنی صورت می گیرد.
پزشکتان به شما این گزینه را خواهد داد که چند روزی صبر کنید تا شاید زایمان به صورت طبیعی شروع شود. این کار این امکان را برای شما فراهم می کند که در خانه بمانید و فرصتی را برای درک مسائل پیش آمده به شما می دهد، هر تصمیمی که بگیرید پزشکتان زمان صحبت درباره انجام القای زایمان حالت روحیتان را حتما در نظر می گیرد.
سقط دیررس می تواند همانند زایمان دردناک باشد، برای کاهش شدت درد در این مرحله به شما ضد درد تجویز می شود، ضد درد می تواند بسیار موثر باشد، ضد دردی، مورفینی بوده و میزان تجویز آن از طریق پمپ دستی قابل تنظیم خواهد بود.
چه عواملی باعث ایجاد سقط دیررس می شوند؟
گاهی اوقات سقط دیررس بدون هیچ گونه دلیل مشخصی رخ می دهد، با این حال بیشتر سقط ها بدون در نظر گرفتن زمان رخداد آن ها در طول بارداری به علت ناهنجاری های کروموزومی یا سایر مشکلات مرتبط با رشد نوزاد اتفاق می افتند.
مشکلات در زمان لقاح که تعداد اشتباهی از کروموزوم های پدری یا مادری منتقل می شوند، رخ می دهند. شرایطی چون سندرم ادوارد و سندرم پاتو مثال هایی از ناهنجاری های کروموزومی نادری هستند که می توانند به سقط دیررس ختم شوند.ذیا ممکن است نوزاد نقایص مادرزادی در قلب یا لوله عصبی داشته باشد همانند بیرون زدگی طناب نخاعی.
در بارداری در سنین بالا احتمال این که نوزادتان ناهنجاری های کروموزومی داشته باشد بیشتر خواهد بود. در ۳۰ سالگی خطر سقط یک در هر ۱۰ مورد است، بین ۳۵ تا ۳۹ سالگی این خطر یک در هر ۴ مورد است. در ۴۰ سالگی این خطر یک در هر دو مورد است. خوشبختانه سقط دیررس مشکلی است که به ندرت در مادران رخ می دهد، اما یکسری وضعیت های بهداشتی وجود دارند که به از دست دادن دیررس بارداری مربوط می شوند.
ممکن است رحمتان شکل غیرطبیعی پیدا کند یا مشکلی در گردن رحم وجود داشته باشد که ضعف گردن رحم نامیده می شود.
وضعیتی که لخته شدن خون را افزایش می دهد یا سندرم چسبندگی خون، سندرم آنتی فسفولیپید (APS) یا سندرم هوگس می توانند منجر به سقط دیررس شوند، وضعیت ارثی همانند ترومبوفیلی (افزایش پلاکت های خون) که احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهد ممکن است دلیل دیگری برای این نوع از سقط باشد.
وضعیت هایی که روی بالانس هورمون ها تاثیر می گذارند همانند دیابت یا مشکلات تیروئیدی می توانند به سقط دیررس منجر شوند.
تخمدان های پلی کیستیک هم با از دست دادن نوزاد در آخر بارداری مرتبط اند، اگر این وضعیت ها در زمان بارداری به خوبی مدیریت شوند به احتمال کم مشکلی ایجاد خواهند کرد.
عفونتی که شما را بسیار بد حال کند همانند آنفولانزا می تواند باعث سقط شود، بعضی از عفونت های ملایم تر به صورت نظری می توانند از جفت عبور کرده یا به مایع آمنیوتیک منتقل شده و به نوزاد برسند، به عنوان مثال توکسوپلاسموز عفونتی است که می توانید با خوردن گوشت های خام و نیم پز یا از طریق تماس با مدفوع آلوده گربه دریافت کنید. عفونت واژنی همانند واژینوزیس باکتریایی می تواند دلیل احتمالی سقط دیررس باشد. امکان دارد از واژن به رحم کشیده شود، هرچند احتمال آن کم است.
بعد از سقط دیررس چه اتفاقی می افتد؟
بسته به مرحله بارداری و وضعیت سقط، ماما یا پزشک از شما در رابطه با تمایلتان برای دیدن، لمس و نگه داشتن نوزاد سوال می کند. این تصمیمی کاملا شخصی است و گرفتن این تصمیم در زمان آشفتگی احساسی ممکن است برایتان سخت باشد، در این زمان نمی توانید بفهمید که آیا دیدن نوزاد به شما کمک می کند یا خیر.
بعضی از والدین تمایل به دیدن نوزادشان دارند اما درباره این که نوزادشان چه شکلی است، مضطرب اند. پزشک یا ماما می توانند برای کمک به گرفتن این تصمیم دردناک نوزادتان را توصیف کنند، می توانید درخواست دهید که از نوزادتان عکس گرفته شود حتی اگر برای دیدن این عکس ها تصمیم قطعی نگرفته باشید. بعضی از افراد به طور غریزی می دانند که نمی خواهند نوزادشان را ببینند و بعضی دیگر به خاطر مسائل اعتقادی یا فرهنگی نمی پذیرند که نوزادشان را ببینند.
ساختن یادگاری با گرفتن عکس، گرفتن اثر انگشت یا اثر پا و یا کمی از موی نوزاد ممکن است برایتان کمی آرامش بیاورد. بعضی از والدین تمرکز روی ناراحتیشان را کمک کننده دانسته اند. با این حال این تصمیمات کاملا شخصی است، هیچ روش درست یا غلطی وجود ندارد و می توانید وقتتان را صرف تفکر در رابطه با این موارد کنید. هر تصمیمی که در ساعات و روزهای بعد از از دست دادن نوزاد بگیرید، کارکنان بیمارستان باید به این تصمیم شما کمک کرده و به خواسته های شما احترام بگذارند.
آیا می توان به مشکلاتی که باعث سقط دیررس میشود، پی برد؟
آزمایشاتی وجود دارند که به پزشکان در یافتن عاملی که باعث سقط دیررس شده کمک می کنند، پزشکتان برای یافتن علائم عفونت و مشکلات انعقادی همانند APS (سندرم آنتی فسفولیپید) و ترومبوفیلی از شما آزمایش خون خواهد گرفت.
همچنین پزشک می تواند جفت را از لحاظ نشانه های عفونت بررسی کند، ممکن است کروموزوم های شما و همسرتان به منظور شناشایی ناهنجاری ها بررسی شود، این آزمایش زمانی به شما توصیه می شود که نوزادتان کروموزوم های غیر طبیعی داشته باشد. همچنین به منظور بررسی شکل و قوام رحم، اسکن سونوگرافی به شما توصیه می شود.
ممکن است تمایل داشته باشید به پزشک اجازه انجام معاینه پس از مرگ (کالبدگشایی) نوزادتان را دهید. کالبدگشایی موارد زیر را شناسایی می کند:
• علت یا عوامل ایجاد سقط
• هر مشکل بهداشتی که در بارداری های بعدی اهمیت داشته و باید در نظر گرفته شوند
• این که رشد نوزادتان طبیعی بوده یا خیر
• جنسیت نوزادتان
هرچند با تاسف باید گفت که احتمال یافتن عامل سقط دیررس بسیار کم است، پیدا نکردن پاسخ مناسب از کالبدگشایی می تواند بسیار آشفته کننده باشد و ممکن است از یافتن دلیل سقط احساس ناامیدی کنید.
با این حال تنها داشتن یکسری اطلاعات اضافی می تواند کمک کننده باشد، به عنوان مثال اگر هیچ مشکلی در آزمایش ها شناسایی نشد، دانستن این که هیچ دلیل مشخصی برای سقطتان وجود ندارد به شما احساس آرامش و امیدواری داده و شانس بارداری های موفق بعدی را افزایش می دهد.
بعضی از مادرها به دلایل شخصی، عقیدتی یا فرهنگی برای انجام کالبدگشایی نوزداشان مقاومت می کنند. پزشکتان برای کمک به تصمیم گیری، اقداماتی که در طی کالبدگشایی صورت می گیرد را بازگو کرده و وقت کافی برای دریافت اطلاعات را در اختیارتان قرار می دهد. اگر ترجیح می دهید چیزی از جزئیات ندانید با پزشکتان در میان بگذارید، دانستن این نکته که والدینی که با انجام کالبدگشایی نوزاد موافقت کرده اند خیلی بعید است که بعدا از تصمیم شان پشیمان شوند، می تواند برای تان راه گشا باشد.
اگر تصمیم به انجام کالبدگشایی گرفته اید، پزشک باید بازه زمانی احتمالی در دسترس بودن نتایج بررسی های کالبدگشایی را به شما بگوید و برای بازگو کردن این نتایج با شما قرار ملاقاتی ترتیب دهد. زمان مورد انتظار برای بیرون آمدن نتایج معمولا حدود ۶ هفته است.
اگر تصمیم به عدم انجام کالبدگشایی گرفته اید، اگر تمایل داشته باشید هنوز هم می توانید برای معاینه جفت و معاینه ظاهری نوزاد درخواست دهید.
چگونگی بهبودی بدن بعد از یک سقط دیررس
در هفته های اول کمی خونریزی از واژن و دردهای گهگاه مشابه دردهای قاعدگی خواهید داشت، معمولا این خونریزی به طور تدریجی کاهش می یابد، اما اگر این خونریزی یا درد تشدید شود یا اگر ترشحات واژنی با بوی نامطبوع دارید سریعا با ماما یا پزشک تان تماس بگیرید، ممکن است بافت هایی از بارداری باقی مانده باشد یا دچار عفونت شده باشید.
در هفته های اول ماماها مراقب شما خواهند بود، بسته به محلی که زندگی می کنید می توانید از ماماهایی که در مورد از دست دادن نوزاد به شما مشاوره می دهند، بهره ببرید. بنابراین اگر نیاز داشته باشید می تواند برای مدت طولانی به شما کمک کند، همچنین بعد از ۶ هفته می توانید برای چک آپ به پزشکتان مراجعه کنید و در ادامه هم ملاقاتی با متخصص زایمان بیمارستان داشته باشید.
ملاقات با متخصص زایمان فرصت مناسبی برای پرسش سوالاتی درباره دلایل احتمالی از دست دادن نوزاد و اثر آن روی بارداری بعدی است. در این ملاقات می توانید در صورت وجود نتایج کالبدگشایی را هم بحث کنید. اگر نتایج موجود نباشد در ملاقات بعدی نتایج برای تان ارائه خواهد شد.
ممکن است تا مدت ها بعد از سقط دیررس احساس ضعف و تهی شدن داشته باشید، بدنتان برای بهبودی از مشکلاتی که بر آن وارد شده به زمان نیاز دارد، برای مدتی همه چیز را آسان بگیرید و با خودتان خوب باشید. اگر به زمانی بیشتری برای بهبودی نیاز دارید، پزشک آن را درک کرده و به شما برگه گواهی برای ارائه به کارفرما خواهد داد.
کمک های مادی و معنوی که از طرف دوستان و خانواده پیشنهاد می شود را در صورتی که واقعا کمک کننده باشند، بپذیرید.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
